Για την καλύτερη ενημέρωση σας υπάρχει η εφημερίδα :

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ LFH

12 Φεβρουαρίου 2007

ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ;

Είναι ένα ερώτημα που με απασχολεί πάρα πολύ καιρό. Δηλαδή όσο καιρό είμαι καθηγητής. Αυτή η σκέψη μου έρχεται κάθε φορά που έχουμε συγκέντρωση γονέων πολύ πιο έντονα. Να σας πω ακριβώς τι εννοώ για να καταλάβετε.

Όταν έκανα μάθημα νόμιζα ότι ήμουν το κέντρο του κόσμου και ότι όλοι έπρεπε να γυρνάνε γύρω από εμένα. Ήταν ωραία αλλά πολύ σύντομα καταλαβα ότι δεν ήταν έτσι. Μου άρεσε όσο κράτησε.

Μετά θεώρησα ότι ήμουν ο απόλυτο κριτής που μπορούσαν να γνωμοδοτήσω για οτιδήποτε και να κρίνω τις συμπεριφορές των μαθητών αλλά και άλλων. Αλλά πάλι δεν ήταν έτσι και έτσι άφησα τη τήβενο στη γωνία και ξεπέζεψα.

Μετά θεώρησα ότι αμέσως μετά τον Lavoisier ήταν το όνομα μου στο πάνθεον των μεγάλων χημικών. Μετά είδα το όνομα του Μήτσου και κατάλαβα ότι ούτε αυτό είναι σωστό.

Ναι είμαι ο μεγάλος ψυχολόγος που μπορώ να λύσω όλα τα προβλήματα με μια καλή συζήτηση. Ετσι έπιασα συζήτηση με όσους μαθητες μου ήθελαν να συζητήσουν οτιδήποτε. Η αλήθεια είναι ότι πολλά παιδιά, ήθελαν να μιλήσουν, υπερβολικά πολλά. Τόσα που δεν το περίμενα. Έτσι γέμισαν τα ραντεβού απότομα και δεν είχα πια περιθώρια. Και έτσι μείωσα δραστικά τα ραντεβού αλλά αυτό δεν το έκοψα. Τελικά είμαι λίγο ψυχολόγος. Βλέπετε αν μπορώ να ακούω μπορώ και να καταλάβω. Και στη δουλειά μου είναι απαραίτητο να καταλαβαίνεις και να μη ξεχνάς.

Το βρήκα είμαι αυτός που λέει τι δουλειά θα κάνει ο καθένας. Παρακολούθησα δύο σεμινάρια ενός πρωινού που έγιναν για να δικαιολογήσει το μισθό του ο υπεύθυνος του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, άρα τώρα ξέρω και μπορώ να αποφασίσω αν κάποιος θα κάνει αυτή τη δουλειά και θα είνα ευτυχισμένος ή θα κάνει αυτή τη δουλειά και θα είναι δυστυχισμένος. Αλλά έχει πολύ ευθύνη ρε παιδιά. Άσε λοιπόν ούτε ο ειδικός του ΣΕΠ είμαι.

Για να δω τι έμεινε. Α ναι είμαι ο ....κακός που του αρέσει να αφήνει παιδιά και να υποφέρουν μέχρι να περάσουν. Γιαυτό λοιπόν συσσωρεύω μια μια τις μονάδες που κόβω για να μπορέσω να έχω στα γηρατειά μου.Από την άλλη θα μάθουν να διαβάζουν και να προσέχουν. Εκτός αυτού θα καταλάβουν ότι εγώ είμαι η εξουσία. Αλλά τελικά δεν έχει κέρδος ο τοκισμός και έτσι δεν είμαι ούτε αυτό.

Νάτο ! Είμαι ο ανάλγητος καθηγητής που δενμε νοιάζει αν χωρίσω οικογένειες και στείλω παιδιά να σπουδάσουν στην επαρχία και όχι στο σπίτι τους. Έτσι κάνω το 15 μόνο 19 και όχι 20 γιατί έτσι γουστάρω. Βέβαια είχα ένα πρόβλημα το 20 επρεπε να το κρατήσω 20 ή να το κάνω 23, 24!!! Μετά τη σημερινή ενημέρωση γονέων,τελικά αυτό είμαι. Ευτυχώς γιατί ξέμενα από επιλογές.

Λοιπόν δενμπορώ να καταλάβω γιατί ένα παιδί που έγραψε ένα 20 και ένα 17 και δεν είπε ούτε έγραψε τίποτα σε προφορική εξέταση όλο το υπόλοιπο τετράμηνο, από τότε πρέπει να πάρει 18 και το 15 είναι λίγο;
Γιατί πρέπει εγώ να απολογηθώ που έβαλα σε ένα παιδί 8 με μέσο όρο γραπτών - προφορικών 5 και όχι το παιδί για την τουριστική του διάθεση; Γιατί απλά μόνο έτσι θα μπορέσω να καταλάβω ότι φταίω.

Είναι περίεργο πως οι γονείς που έχουν πληροφορηθεί τη μισή αλήθεια ή παραπληροφορηθεί εντελώς περιμένουν μεγάλους βαθμούς και βρίσκονται προ εκπλήξεων όταν παίρνουν τον έλεγχο. Δηλαδή δεν έχουν αντίληψη του τι κάνουν τα παιδιά τους. Δεν ξέρουν ποιες είναι οι πραγματικές επιδόσεις τους;

Ρε μπας και είμαι παρκαδόρος που δουλεύω σε πάρκιν παιδιών και όλοι οι γονείς έχουν εφυσυχάσει με τα παιδιά τους σε ασφαλές περιβάλλον; Πάντως παρκάρω πολύ εύκολα το αυτοκίνητο αν και αρκετά μεγάλο (το αυτοκίνητο).

Μήπως είμαι όλα και συνοδός παιδιών σε εκδρομές, παιδαγωγός, οργανωτής εκδρομών, τουριστικό γραφείο. Α!!!!!! Ναι διδάσκω και Χημεία. Στο ελεύθερο μου χρόνο.

Είμαι πολύ μπερδεμένος γιατρέ μου. Τελικά θα ζήσω;

Ξέχασα να πω ότι είμαι και υποδιευθυντής, πρέπει να βγάζω πρόγραμμα για μικρούς και μεγάλους, να φτιάξω ταινίες (Spielberg), να φτιάξω σημειώσεις και βιβλία, να διαβάσω για το μάθημα, να φτιάξω το Blog, να διορθώσω γραπτά, να... να...

Μόνο αυτά. Καλά είναι. Κάτι βρέθηκε για να ασχολούμαι. Δυστυχώς όμως μερικές ώρες κοιμάμαι. Τι ατυχία ρε παιδί μου. Είχα δυο τρεις δουλειές ακόμα!

Να δημοσιεύσω και 2 φωτό από τον Παναγή και το πάρτι του Αλέξανδρου Καλαβρυτινού.






Εγώ όμως έχω διάθεση πιο ρομαντική και γαλήνια. Γιαυτό η φωτογραφία της ημέρα είναι μια φωτό με λουλούδια έτσι για ξεκούραση.



Έτσι σταματάμε για σήμερα αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Μια νέα φιλοξενία στο blog από σήμερα. Ο Λίνος Παπαχρήστου (92) έχει φτιάξει ένα site με διαδρομές για ορειβασία και πεζοπορία. Καλώς ήλθες στη παρέα Λίνο.

Καλό βράδυ και τα λέμε. (8825)

2 σχόλια:

quartier libre είπε...

Τώρα, τι να πω;

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ κείμενο, από κάθε άποψη!

Μιλώ ως εκπαιδευτικός, αλλά και ως γονιός.
Άσε που έκανα και την αυτοκριτική μου, "βρε, μπας και του γκρίνιαζα κι εγώ, για βαθμούς στα καμάρια μου;"
Μπα! ποτέ...
ας μη μιλήσουμε για το πρώτο...
Για το δεύτερο (καμάρι) είχα ΕΠΙΓΝΩΣΗ...
(smile)

MANALISS είπε...

Μόνο κάποιος που αισθάνθηκε αυτή την ανασφάλεια και την αμφιβολία της ... διχασμένης προσωπικότητας του καθηγητή θα μπορούσε να καταλάβει. Όχι δεν γκρινιαζες.
Merci!

ΓΙΑ ΝΑ ΨΑΧΝΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ