ΤΑ ΕΙΧΕ ΟΛΑ ΤΟ ΦΕΤΕΙΝΟ BAZAR!

Για να καταλάβετε τι εννοώ θα πρέπει να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Στις 9:30 βρεθήκαμε οικογενειακώς στο χώρο. Ο Παναγιώτης είχε αναλάβει τη μουσική, ο Κυριάκος τη πρώτη βάρδια και το στήσιμο και εγώ το ταξί. Αφού στήσαμε τα "όργανα" (ένα notebook και ένα σκληρό, αρχίσαμε τις συνδέσεις. Τελειώσαμε και αυτό οπότε έμενε το ρεύμα και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι ένας από τους εκθέτες είχε βγάλει το δέντρο και τη μπαλαντέζα από τη πρίζα για να βάλει τα λαμπιόνια του!!!! Έτσι "στο ανέμελο" ξαναμπήκε η μπαλαντέζα και ξεκινήσαμε.

Κατά τις 10:30 το στήσιμο γενικά είχε τελειώσει και ο κόσμος είχε αρχίσει να αυξάνεται. Η μουσική καλά κρατούσε και τότε συνέβει!

Μια εμπειρία υπέροχη και τρομακτική ταυτόχρονα! Εμφανίστηκε η Ελιάνα Κωνσταντίνη (93) με τον γιό της, (και τον σύζυγο φυσικά αλλά τον ρίξαμε σε δεύτερη μοίρα). Ηταν μια πολύ καλή φάση. Ο δε Μωυσής μια φατσούλα φοβερή. Τώρα τι το τρομακτικό μπορεί να έχει αυτό; Απλά συνειδητοποιείς πόσα χρόνια έχουν περάσει και ότι υπάρχει πιθανότητα σε κάποια φάση να έχεις τα παιδιά μαθητών σου μαθητές! Το φαινόμενα επαναλήφθηκε τρεις φορές ακόμα, με τη Νατάσσα Φεσσα (92) και τα παιδάκια της (ναι 2) τη Βάσω Τζανετάτου και τη Μαρίνα Καπαρελιώτου. Δυστυχώς για μένα οι τρεις τελευταίες επισκέψεις έγιναν την ώρα που αντικαθιστούσα το γιό μου στη μουσική και έτσι δεν έγινε δυνατόν εκτός από μερικές τυπικές κουβέντες να μιλήσουμε.

Βέβαια το πέρασμα όλων των παιδιών από εκεί, "ενόχλησε" τον Αγιο Βασίλη (πού είχε χώρο στη "πλάτη μου") και αφού με ρώτησε αν μπορούσα να ανοίξω λίγο τον χώρο (!!!!) τελικά έφυγε ο ίδιος. Μετά από λίγο έφυγε και το μακιγιάζ, γιατί ήταν λέει δυνατά η μουσική και πήγε μπροστά από τα ηχεία (!!!). Μερικά πράγματα δεν τα καταλαβαίνω. Το αποκορύφωμα από αυτά τα κόλπα ήταν όταν βάλανε ένα προβολέα 1500 βάτ στην ίδια πρίζα με τον ήχο και το δέντρο και ρίξανε όλες τις ασφάλειες. Στο σπιτι τους μάλλον πυρκαιά θα προκαλούσαν. Εμείς είχαμε και τα κυκλώματα να πέσει καμία ασφάλεια. Ετσι για μισή ώρα ψάχναμε να βρούμε ποια ασφάλεια είναι. Τελικά βρέθηκε στον "κρυφό πίνακα" του τηλεφωνείου. (Τον λεω έτσι γιατί είναι μέσα σε μια ντουλάπα. Αφού είχαμε τρελλαθεί ψάχνοντας όλους τους άλλους και μη έχοντας βρεί κάτι μου έκοψε και ρώτησα αν έχει κανένα πίνακα εκεί. Και voila!! η ασφάλεια.)

Πέρασε πολύς κόσμος. Και πέρασαν και πάρα πολλοί απόφοιτοι. Είδα παιδιά που είχα να δώ από τότε που ήταν στο σχολείο. Δυστυχώς το πανώ διαστάσεων 2Χ4 μέτρα για το σύλλογο αποφοίτων δεν πρόλαβε να το ετοιμάσει το διαφημιστικό γραφείο που είχαμε προσλαβει και έτσι αρκεστήκαμε σε μια κόλλα Α4 . Είναι λογικό λοιπόν να ψάχνουν να βρούν το τραπεζάκι του συλλόγου. Εκεί λοιπόν τους έστελνα (βλέπετε εγώ ξεχώριζα !) όταν έρχονταν προς τη μουσικήνα τα πούμε. Την επόμενη φορά θα παραγγείλουμε νωρίτερα το πανώ για να είμαστε έτοιμοι έγκαιρα. Αν και νομίζω ότι τώρα θα ξέρουν. Τη προηγούμενη φορά έγραψα ποιους αποφοίτους είχα δει. Τώρα φοβάμαι ότι τους περισσότερους θα τους ξεχάσω και αν τους θυμηθώ όλους ο κατάλογος θα είναι πολύ μεγάλος.

Τιτίκα - Μανώλης 3-1 : Τρεις Τιτίκες έχουν κυκλοφορήσει στις απόφοιτες. Η μία εμφανίστηκε (Ανουσάκη) , η άλλη εθεάθη (Στριμμένου) και η τρίτη αγνοείται (Βλάχου). Και ερωτώ την αγνοούμενη που ήταν το "σωματείο" που είχε δηλώσει εγγράφως ότι θα προσέλθει σε πλήρη σύνθεση και με την Τέση "στο τσουβάλι". Και είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά και μου "την κάνατε". Είστε φάουλ και όπως βλέπετε το δηλώνω δημόσια.

Για να το κλείνουμε το θέμα και να περάσουμε στις φωτό σιγά σιγά, το είδαμε και το έργο του hdj (hard disk jokey - άλλο ο dj disk jokey), και δεν το ξανακανουμε. Διότι μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία δεχτήκαμε αυστηρές παρατηρήσεις έως και προσβλητικές για την ένταση της μουσικής. Δεν ξέρω πως μπορείς να γεμίσεις με ήχο ένα "στρέμμα" που έχει καμμια χιλιάδα ανθρώπους μέσα που όλοι μιλάνε όταν ο ήχος είναι σαν τρανζίστοράκι. Η τι περιμένεις όταν είσαι μπροστά στο ηχείο με τον ενισχυτή των 600 W να τον τροφοδοτεί. Και επειδή η προσφορά δεν εκτιμείται και επειδή η αγένεια περισσεύει του χρόνου πρώτα ο Θεός ας βρουνε ένα επαγγελματία να κάνει τη δουλειά. Να μη χάσω και εγώ μια εβδομάδα απογεύματα προσπαθώντας να διαλέξω τραγούδια, να μην είμαι και εγώ στο bazar 11 ώρες συνέχεια, και ενώ βάζαμε μουσική στις 6:30 (την ώρα της λάντζας και του μαζέματος), για να ακούγεται "κάτι", να έχουμε παρατηρήσεις του στυλ πιο σιγά σε ύφος "μάζεψε τα και δίνε του". Είμαι μεγάλος για τέτοιες "συγκινήσεις" πια. (Δημόσια δήλωση προς μεγάλη τέρψη του κ. Λιβανού - μόνο ως προς το μεγάλος).

Για να δούμε τώρα τι μαζέψαμε από φωτό. (τώρα θα τις δω και εγώ και θα διαλέξω)

Εδώ λοιπόν έχουμε ένα στιγμιότυπο με εμένα "επί τω εργω" και να μιλάω με τον Δημήτρη Σουσούδη και την Ελένη Φεργάδη. Η φωτό τραβήχτηκε από τον Παναγή Μακρή που μου την έστειλε και τον ευχαριστώ.

Εδώ έχουμε μια γενική άποψη από τον πάγκο του Δ2 όπου φαίνονται τα "εμπορεύματα". Σε αυτό το πάγκο μπορώ να πώ ότι όλα ήταν ιδιοκατασκεύαστα. Και οι μπλούζες ζωγραφισμένες στο χέρι και κατά συνέπεια μοναδικές.Γι'αυτό και ξεπούλησε.

Γενική άποψη του άνω χώρου με τον Δημήτρη Αναγνώστου στην αριστερή γωνία και τη πλάτη (δυστυχώς) του Μανώλη Βαρβουτσή. Εκεί έγινε ένα σημείο συγκέντρωσης αποφοίτων. Μαζεύτηκαν καμμια 15αριά και αν κρίνω από τις αντιδράσεις τους αρκετοί είχαν αρκετό καιρό να βρεθούν. Βλέπετε ήταν η ώρα που έπρεπε να είμαι στη μουσική.

Μία άποψη του κάτω χώρου. Αν παρατηρήσετε τη μεγάλη κολώνα αριστερά, στην ίδια ευθεία προς τη βιβλιοθήκη είναι το τραπέζι των αποφοίτων.

Τέλος ο Παναγιώτης στη μουσικη ενώ μιλάει με ένα φίλο και συμμαθητή τον Άρη Κωνσταντάρα .

Μια διευκρίνηση για την ώρα. Δεν μου έχει γίνει τόσο βίτσιο το blog για να γραφω Κυριακάτικα από τις 8. Απλά χθές "ξεράθηκα" στις 9 το βράδυ και λογικά ξύπνησα κατά τις 7 και δεν είχα τι να κάνω! (4608)