Μόλις πριν λίγο το έμαθα και αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω δυο λόγια γι' αυτό. Όπως ίσως καταλάβατε από τον τίτλο το θέμα είναι το μεγάλο ταξίδι για το οποίο ξεκίνησε ο δάσκαλός μου Γιώργος Χουρμέντης.
Φιλόλογος στην ειδικότητα, είχε την ικανότητα σε τμήμα αρρένων με 45 μαθητές που ήταν πρακτικό - όπως το λέγαμε τότε - να μας μάθει αρχαία και μάλιστα άγνωστο θέμα και αρχαία από πρωτότυπο και δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω.
Πως να ξεχάσω τον τρόπο που μας έπεισε να ασχοληθούμε με το θέμα των αρχαίων που είχαμε ξεχάσει - μια και κανείς μας δεν διάβαζε τα τέσσερα πρώτα χρόνια - (ναι και τότε γινότανε αυτό) και να μάθουμε να εκφραζόμαστε και να γράφουμε σωστά. Πως να ξεχάσω το χιούμορ του και τον τρόπο με τον οποίο περνούσε από το καλαμπούρι στην αυστηρότητα. Πως να ξεχάσω τη βοήθεια του όταν στα πρώτα βήματα μου σαν καθηγητής σε σχολική τάξη, με βοήθησε και μου έμαθε τα "κόλπα" της δουλειάς. Πως να ξεχάσω τις συζητήσεις μας και τον τρόπο με τον οποίο μιλούσε για την εγγονή του. Τη χαρά που αισθάνθηκε όταν εκδόθηκε το βιβλίο του.
Τέλος πάντων δεν θέλω να γίνω κουραστικός. Άλλωστε κατάχρηση του χώρου κάνω. Θα μας λείψει από τις συγκεντρώσεις των αποφοίτων όπως δυστυχώς και πολλοί άλλοι απουσιάζουν. Δυστυχώς και μεταξύ των αποφοίτων.
Καλό ταξίδι δάσκαλε. Να είσαι σίγουρος ότι η εικόνα σου και οι διδαχές σου θα μείνουν για πάντα στη μνήμη μας.
1 σχόλιο:
Τα ειλικρινά μου συλληπιτηρια, να ζήσετε να τον θυμάστε.
Δημοσίευση σχολίου