Η ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ.

Πήρα σήμερα τη προβοσκίδα. Για την ακρίβεια τη κατέβασα από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Ωραία η νέα μορφή. Καλή η συμμετοχή των αποφοίτων ΑΛΛΑ μπορούνε να γράψουνε και άλλοι.
ΟΜΩΣ η τελευταία σελίδα με συγκλόνισε.

Αν θέλετε να τη διαβάσετε επισκεφτείτε την ΕΛΕΦΑΣ και διαβάστε την. Εγώ θα σταθώ στη κεντρική ιδέα την οποία και σας μεταφέρω.

Στις εκλογές του συλλόγου ΕΛΕΦΑΣ που είναι μια μεγάλη παρέα περίπου 50 ατόμων, που βρίσκονται για μπάλλα, σε πάρτι και γιορτές, σε γάμους και βαφτίσεις, δηλαδή έχουν κοινή κοινωνική ζωή, εμφανίστηκαν μολις 9 άτομα, για τις εκλογές 7 μελούς συμβουλίου που προβλέπεται. Ξεφτίλα δηλαδή. Τα εγγεγραμμένα μέλη είναι κατά πολύ λιγότερα από τα μέλη της παρέας. Και μπαίνει το ερώτημα - μάλλον με αγωνία. Να σκεφτείτε όλοι εσείς που θα μάθετε για την συνέλεσυη των αποφοίτων "αν αξίζει η Ελληνογαλλική Σχολή να έχει σύλλογο αποφοίτων;"
Η Ελληνογαλλική Σχολή ΠΡΕΠΕΙ να έχει σύλλογο αποφοίτων. Για όλους εσας και για τον καθένα μόνο του.

• Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει για να σας θυμίζει την κοινή αφετηρία σας.
• Για να σας δίνει τη δυνατότητα να βρίσκεστε μεταξύ σας.
• Για να σας δίνει τη δυνατότητα να βρίσκετε επαγγελματικές ευκαιρίες.
  
• Για να μπορείτε να μιλήσετε με ανθρώπους που γνωρίζεστε όλη σας τη ζωή και να ανταλλάξετε απόψεις χωρίς να μετράτε τα λόγια σας.
• Για να μπορείτε να βρείτε ανθρώπους με κοινά ενδιαφέρονται ή και νέους συνεργάτες.
• Για να μπορούμε και εμείς οι καθηγητές σας να μαθαίνουμε νεα σας και να καμαρώνουμε. (Το τελευταίο όσο περνάει ο καιρός το έχουμε περισσότερο ανάγκη).

Μην αφήσετε αυτή τη δυνατότητα να χαθεί. Αν χαθεί τώρα δεν νομίζω να υπάρξη άλλη ευκαιρία για να ξεκινήσει καινούργια προσπάθεια.

Καταλαβαίνω ότι ο καθένας από εσας είναι στο ξεκίνημα του. Είτε είναι καριέρα, είτε είναι οικογένεια, είτε τέλος σπουδών ή αρχή μεταπτυχιακών ή ... ή .... Αν θέλετε μπορώ να σας βρω δεκάδες δικαιολογίες για να μην ασχοληθείτε.

Προσωπικα δεν ξέρω γιατί επιμένω στη αναβίωση και δημιουργία του συλλόγου. Πιστέυω ότι είνα αυτό που λείπει από τη ολοκλήρωση του σχολείου. Δέν έχω κάτι να κερδίσω αλλά έχω μια εμπειρία που ζώ κάθε εβδομάδα εδώ και 5 χρόνια περίπου. Είμαι με τους συμμαθητές μου και πίνω ένα καφέ. Δύο ώρες την εβδομάδα. Δύο ώρες που όποτε είμαι Αθήνα δεν χάνω με τίποτα. Δύο ώρες αγχολυτικές, με συζήτηση σε ένα "άλλο επίπεδο", χωρίς μισόλογα, απλά καθαρά. Τι να κρύψω από τους φίλους μου που γνωρίζω 38 χρόναι από τα 45 της ζωής μου. Ακόμα και μόνο γι΄αυτό αξίζει να δημιουργηθεί ο σύλλογος.

Το σχολείο είναι "παναθηναϊκό" όπως λέω επειδή συγκεντρώνει κόσμο από όλη την Αθήνα. Αλλα σίγουρα κάπου θα μπορούσατε να πιείτε ένα καφέ. Σε κάποια άλλη φάση - ίσως όταν δεν έχω τι να γράψω - σας γράψω μια ιστορία για τα σπουδαία πράγματα στη ζωή. Είναι ένα κειμενάκι που μου στείλανε από ΙΝΤΕΡΝΕΤ αλλά πολύ καλό.

Σας δίνω "τροφή για σκέψη". Οι περισσότεροι θα το δειτε μάλλον από Δευτέρα. Όπως και να έχει σκεφτείτε το.

Τίποτα άλλο. Από Δευτέρα με ανοικτό σχολείο θα έχουμε νέα. Δευτέρα μάλλον δεν θα γράψω γιατί θα είμαι στα εγκαίνεια αλλά από Τρίτη θα έχουμε κανονικά δουλειά. (1918)