ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ.

Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Το πρωί πολλά παιδιά δεν μπήκαν στο σχολείο γιατί ήθελαν να πάνε στο κέντρο στο συλλαλητήριο. Δημιουργήθηκε λοιπόν μια περίεργη κατάσταση με το μισό σχολείο έξω και το άλλο μισό μέσα στο κτίριο. Έχω την αίσθηση ότι "οι μέσα" δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Τέλος πάντων με αποδεκατισμένα τμήματα προσπαθήσαμε να κάνουμε μάθημα. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα μπορούσε να γίνει κάτι αποδοτικό. Σίγουρα όμως όλο και κάποια άσκηση ή εφαρμογή θα μπορούσε να γίνει, όπερ και εγένετο.
Στη συνέχεια και επί τρεις ώρες ήμουνα γονατιστος μπροστά στο τέρας της τεχνολογίας. Είναι σίγουρο πως οι υπολογιστές μας βοηθάνε; Προσέξτε ποιος μιλάει. Εγώ που από το 1986 έχω PC όπως μονο κάτι λογιστήρια ή μεγάλες εταιρείες τότε, και το 1992 πήρα τον πρώτο μου laser εκτυπωτή πληρώνοντας το αντίτιμο περίπου 4 μηνιαίων μισθών. Από τότε οι εμποροι που ψωνίζω έχουν βγάλει αρκετά στραβά έξοδα. Και όμως αμφισβητώ την εξυπηρέτηση. Ομολογώ περίτρανα την εξάρτηση από τη τεχνολογία όπως και την αδυναμία ελιγμού καιαποτελεσματικότητας έξω από αυτή. Σε απλά ελληνικά άν χαλάσει ο υπολογιστής δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Αυτό έγινε σήμερα. Πως τον λένε τον νόμο του Μέρφι που αν κάτι πάει στραβά πάνε όλα μαζί. Περυσινός απόφοιτος κατάφερε σε ένα τρίμηνο να χάσει και απολυτήρια και βεβαίωση πρόσβασης. Άρα δεν μπορούσε να κάνει εγγραφή στο πανεπιστήμιο. Καλό έτσι;
Εμείς σαν σχολείο δεν μπορούμε να βγάλουμε άλλο απολυτήριο. Μόνο βεβαίωση απόλυσης. Για βεβαίωση πρόσβασης επιτρέπεται μόνο μετά από δήλωση του ν.... ότι έχασε την αρχική. Ανοίγουμε όπως κάθε μέρα τον υπολογιστή, ανόιγουμε όπως κάθε μέρα το πρόγραμμα, μπαίνουμε όπως κάθε μέρα στις εκτυπώσεις, και ζητάμε όπως κάθε μέρα εκτύπωση της βεβαίωσης απόλυσης. Η οποία εκτυπώθηκε όπωςκάθε μέρα. Όταν όμως ζητήσαμε να τυπωθεί η βεβαίωση πρόσβασης, ο υπολογιστής αποφάσισε ότι αυτή η μέρα ΔΕΝ είναι όπως κάθε μέρα και πέταξε μια σελίδα με "αλαμπουρνεζικα" και έκτοτε δεν ξανάνοιξε, διότι ήταν μια άλλη ημέρα, η ΔΙΚΗ του και έκανε ό,τι ήθελε. (δεν φανταζόμουνα ότι θα έφτανα να ομολογήσω ότι ένας υπολογιστής κάνει ό,τι θέλει!!!Δεν το δέχομαι. Θα κάνει ότι θέλω εγώ. Καλά! και μετά ξύπνησα) Ο υπολογιστής δεν ξανάνοιξε. Αν φταίει ο Βασίλης Πύλες ή τα βρωμο-Παραθυρα δεν ξέρω. Ο μαθητής τώρα ταξιδεύει για Κρήτη μόνο με τη βεβαίωση απόλυσης. Τώρα μπαίνει ό Μέρφι. Λέω δεν πειράζει έχω τις backup δισκέττες και τον δεύτερο υπολογιστή, άρα θα το λύσουμε το πρόβλημα. Έλα όμως που κανείς δεν ήξερε που είναι οι δισκέτες. Σε όλους κάτι θύμιζε αλλά κανείς δεν ήξερε τι. Τελικά ξήλωσα τον σκληρό και τον έβαλα σε μια θήκη για εξωτερικο δίσκο.Τα δεδομένα σώθηκαν και εγώ άρχισα να συνέρχομαι από το σημερινό μου εγκεφαλικό. Ίσιωσε το στόμα και σηκώθηκε ο ώμος. Κατέβασα τις τελευταίες εκδόσεις για τα προγράμματα, πήρα το καλό μου κατσαβίδι και αισθάνομαι πανέτοιμος αύριο πρωί πρωί, να στήσω τον δεύτερο υπολογιστή και να τον πείσω να δουλέψει βγάζοντας τα έντυπα που θέλουμε. Μου έχουν πει ότι έχω πειθώ και με λίγο παρακάλι, θα μου κάνει τη χάρη.
Κατά τα άλλα εγώ έχω το πάνω χέρι και έχω την τεχνολογία να με υπηρετεί. Συγγνώμη πιάστηκα. Να αλλάξω πλευρό.
Τέλος είναι άσχετο με εσάς, αλλά θέλω να πω καλό ταξίδι στο φιλο Μάκη που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι με τη μηχανή που τόσο αγαπούσε.
Να είστε καλά, να προσέχετε και να αγωνίζεστε για αυτά που πιστεύετε σωστά. (με έπιασε το αγωνιστικό κλίμα της ημέρας).
Αύριο πάλι.