Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν μπορώ να δώσω πληροφορίες για τον όρο που έχει ο τίτλος. Σϊγουρα αν ψάξω στο διαδίκτυο, κάτι θα βρω. Μπορώ όμως να σας δώσω κάποιες άλλες πληροφορίες που μάλλον κανείς σας δεν ξέρει.
Πρέπει να ήταν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90 - δεν θυμάμαι ακριβώς - και στο Γαλλικό Ινστιτούτο στο Αμφιθέατρο, είχαμε τη μουσική μας βραδιά. Ο μουσικός της Σχολής μας τότε ήταν ο Δημήτρης Μπλατσούκας. Εκεί λοιπόν, στο γεμάτο αμφιθέατρο, εμφανίστηκε ένα κοριτσάκι, λεπτό, τόσο που νόμιζες ότι μια βαριά ανάσα θα το έριχνε κάτω. Ακούμπησε στο πιάνο το δεξί του χέρι, "ζυγίστηκε", και άρχισε το πιάνο...Και τότε το κοριτσάκι αυτό άρχισε να τραγουδάει...και όλοι σιώπησαν. Η ησυχία στο αμφιθέατρο ήταν "εκκωφαντική". Το κοριτσάκι της τότε εποχής λοιπόν, σήμερα είναι η σοπράνο Λένια Ζαφειροπούλου. Δεν ξέρω αν ήταν ή πρώτη της παρουσία και λίγο σημασία έχει. Αυτό που ξέρω είναι ότι εγώ - κατά το κοινώς λεγόμενο - έπαθα ένα κάτι τις... που λένε. Την ξανάκουσα πριν 3-4 χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς, στο θέατρο του ιδρύματος Μείζωνος Ελληνισμού στη Πειραιώς, και πρέπει να πω... ότι ξανάπαθα. Την είδα - τυχαία - στο αεροδρόμιο στο Βερολίνο και εκεί έμαθα ότι η "έδρα της" - αν μπορεί να το πει κανείς έτσι...είναι η Γερμανία.
Αυτό λοιπόν το "κοριτσάκι" του '92 - νομίζω ότι εκεί ήταν τελικά - είναι και πάλι στην Αθήνα και οργανώνει ένα σεμινάριο στο Ωδείο Νικόλας Μάντζαρος. Είναι ένα διήμερο σεμινάριο και όσοι είστε φίλοι του κλασσικού ρεπερτορίου, περάστε να απολαύσετε. Και όπως πάντα λέω δώστε γνωριμία. Η τέλος πάντων δώστε χαιρετίσματα από εμένα...όλοι με είχανε καθηγητή και ξεκινείστε τη κουβέντα.
Πληροφορίες θα βρείτε εδώ.
Νομίζετε ότι τελειώσατε....όχι. Θεωρώ απαραίτητο να σας ενημερώσω ότι η Λένια δεν είναι η μόνη που έχουμε που τραγουδάει κλασσικό ρεπερτόριο...Έχουμε και δύο (τουλάχιστον) ακόμα...Η mezzo soprano Λουίζα Μπάρρυ με "έδρα" την Αγγλία. Δεν ξέρω ακριβώς μάλλον Λονδίνο. Αλλά και την mezzo soprano επίσης Καρολίνα Πηλού, που αν πιστέψουμε το ΙΝΤΕΡΝΕΤΙ είναι στην Νέα Υόρκη.
Καταλαβαίνετε λοιπόν τι εννοώ όταν σας λέω ότι είστε παντού και σε όλους τους χώρους.
Έχω και άλλα...Για παράδειγμα, μια από τις πρώτες συναυλίες μιας καθηγήτρια μουσικολογίας σήμερα σε Πανεπιστήμιο στη Γαλλία, που έδωσε το 1991 στο Γαλλικό Ινστιτούτο... Εδώ έχω και φωτό... Γειά σου Θεοδώρα....Αλλά αυτό άλλη φορά.
3 σχόλια:
Γεια σου κι εσένα! Χαιρετίσματα από το Παρίσι σε όλους, και ειδικά στους μουσικούς του lfh και στην Λενια.
Καλημέρα Θεοδώρα. Δεν ξέρω αν τη θυμάσαι εκείνη τη συναυλία στο IFA το 1991; Για αυτή μιλάω. Θέλεις να μου πεις δυο λόγια για το τι ακριβώς κάνεις να σου κάνω ένα μικρό αφιέρωμα...
Τη θυμάμαι τη συναυλία ! (ευτυχώς υπάρχουν μόνο φωτογραφικά, και όχι ηχητικά ντοκουμέντα ;-)
Υπηρξαν δύο-τρεις συναυλίες στο ifa, και με την ηρωϊκή χωρωδία, με τον Τάκη Μπλατσούκα, τον Αλέκο τον Διαματίκο, και ντουέτο πιάνο-βιολί με τη Θεοδώρα τη Μπασάκου... πριν από 20 χρόνια (γκλουπς)!
Για το "τώρα", θα σου γράψω συντομα. Για την ώρα, παιδιά που έρχονται στο Παρίσι για σπουδές σε ανθρωπιστικές επιστήμες και μουσική, ας μην διστάσουν να μου γράψουν!
Δημοσίευση σχολίου