Από που ξεκίνησαν όλα;

Ήταν το 1981 όταν ξαφνικά στην Αγία Παρασκευή "φύτρωσε" ένα μεγάλο τσιμεντένιο κτίριο, στη θέση ενός στρατοπέδου τεθωρακισμένων....
Ναι!!! Το οικόπεδο ήταν ένα από τα στρατόπεδα της περιοχής, και μάλιστα τεθωρακισμένων και μάλιστα ΤΟΥ τεθωρακισμένου του Πολυτεχνείου (ανεπιβεβαίωτη πληροφορία) Πάντως εκεί που είναι το πάρκινγκ ήταν η είσοδος. Και μετά το γκρι τσιμεντένιο κτίριο άρχισαν να μαζεύονται παιδάκια!!!! Και τότε όλοι κατάλαβαν ότι ήταν σχολείο αυτό το κτίριο.
Μεγάλο, σχεδόν ένα οικοδομικό τετράγωνο, με μια τεράστια πλατεία μπροστά και χωράφια... πολλά χωράφια γύρω γύρω. Είχα και άγρια πανίδα... Αμέ... Αλεπουδάκια, σκατζοχειράκια, χελωνίτσες, ναιιιιι όλα τα καλά. Και μετά ήρθε ο άνθρωπος και φύγανε τα ζωάκια...
(τέρμα το οικολογικό μήνυμα)

Τότε λοιπόν στο Ελληνικό Δημοτικό εμφανίστηκαν δύο ταξεις μαζί : η Α και η Β... (είπα αν δεν το φαντάστηκε κανείς). Και πίσω από τα παιδιά οι γονείς.

Γονείς που είχαν βρεθεί στη Γαλλία, είχαν αγαπήσει τη Γαλλία, και ήθελαν να δημιουργηθεί ένα διπολιτισμικό σχολείο στην Ελλάδα για να μπορέσει να φέρει κοντά τους δύο πολιτισμούς, τις δυο κουλτούρες. Γονείς που είχαν περάσει ώρες στους δρόμους μπροστά στο Γαλλικό Ινστιτούτο διεκδικώντας διάφορα πράγματα για το καινούργιο σχολείο. Γονείς που είχαν περάσει ώρες μπροστά στα γραφεί του Υπουργείου Παιδείας για να κατοχυρώσουν την ύπαρξη του νέου αυτού σχολείου. Πολλούς από αυτούς τους γονείς είχα την τιμή να γνωρίσω όταν βρέθηκα εκεί το 1990.

Και την πρώτη χρονιά βγάλανε την επετηρίδα του σχολείου... τον "ΑΙΣΩΠΟ". Μια πρωτοποριακή προσπάθεια - για τα δεδομένα της εποχής. Το σχολείο μας είναι πρωτοποριακό σε πάρα πολλούς τομείς. Να σας αναφέρω δυο τρεις και θα τα αναπτύξω σε άλλη φάση. Πρώτα απ' όλα στο παιδαγωγικό τομέα, είχαμε διαθεματικές εργασίες από το 1991 όταν το Υπουργείο Παιδείας τις "ανακάλυψε" το 2000. Εμείς τις κάναμε. Οι ανταλλαγές μαθητών ήταν κανόνας γιατί έτσι μπορούσαμε να βρεθούμε σε άλλες κουλτούρες και οι επισκέψεις σε σχολείο της Γαλλίας ήταν τακτικότατες. Μετά κατά το 200 πάλι το είπαν "αδελφοποίηση σχολείων" και το "ανακάλυψαν" και άλλοι. Το σχολείο μας εκμεταλλεύεται πάρα πολλές αρχές (σαν οίκημα) από αυτό που λέμε "βιοκλιματικές αρχές δόμησης" πολύ πριν γίνουν γνωστές από το πρώτο βιοκλιματικό μέγαρο (Μπόταση νομίζω το λένε - πίσω από το γήπεδο της Αλεξάνδρας) το δικό μας κτίριο φτιάχτηκε το 1979-1980 ενώ το Μέγαρο Μπόταση το 1990 - 91 νομίζω. Κάναμε το πρώτο συνέδριο στην δευτεροβάθμια για την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στην Εκπαίδευση το 2000 όταν οι άλλοι δεν ξέρανε τι σημαίνει νέες τεχνολογίες.

Ακούγεται υπερβολικό αλλά νομίζω ότι πρέπει να γνωρίζετε κάποια πράγματα από την ιστορία του σχολείου. Γιατί το οίκημα μπορεί να είπα ότι "φύτρωσε" αλλά το σχολείο πέρασε πολλές διαδρομές για να γίνει σχολείο.

Έτσι για να θυμηθούν οι παλιοί αλλά και να μάθουν οι καινούργιο. Να μπορέσουν να καταλάβουν τι σημαίνει παράδοση. Για να μπορέσετε λοιπόν να τα θυμηθείτε σας παραπέμπω σε δυο ταινιάκια:
Το ένα είναι ο ΑΙΣΩΠΟΣ σκαναρισμένος και "ταινιοποιημένος". Το ξετρύπωσε η Καραμπίνα Κατερίνα, φιλόλογος στο σχολείο μας πια και τι άλλο είναι το "ΑΠΟ ΤΟ LFH ΣΤΟΝ ΕΛΕΦΑΣ".
Είναι ένα ηχητικό λογοπαίγνιο που έκανε μια ομάδα αποφοίτων των πρώτων ετών αποφοίτων και έγινε ποδοσφαιρική ομάδα και προχώρησε ακόμα παραπέρα. Και αυτό είναι από παλιές φωτογραφίες "ταινιοποιημένες". Και εδώ τον μεγαλύτερο όγκο φωτογραφιών τον πήρα από το αρχείο του Δημήτρη Αναγνώστου (επίσης καθηγητή στο σχολείο μας). Μπορείτε να τα δείτε και τα δυο αξιοποιώντας τους συνδέσους στο "Φατσοβιβλίο".