Από χθες το σχολείο άνοιξε τις πόρτες του και πάλι. Η αλήθεια είναι ότι για αρκετούς το σχολείο ήταν ανοικτό από τις 25 του Αυγούστου...Μεταξύ αυτών ήμουνα και εγώ. Οι δουλειές που είχαμε πολλές. Για μένα ήταν το σχολικό πρόγραμμα.
Τα τρία τελευταία χρόνια που βγάζω το πρόγραμμα είναι μια σπαζοκεφαλιά. Αλλά από τη μια μου αρέσει και από την άλλη πρέπει να έχω "τα υπογλώσσια δίπλα". Τελικά τα καταφέραμε και φέτος και σήμερα δόθηκε στους συναδέλφους. Δεν γνωρίζω ποια είναι τα σχόλια πάντως εγώ προσπάθησα πολύ να τους ικανοποιήσω όλους, φτιάχνοντας ένα πρόγραμμα όπως θα ήθελα να είναι το δικό μου. Μοιράστηκαν μόλις 898 ώρες σε 55 συναδέλφους με πληθώρα περιορισμών και υποχρεώσεων. Προσπάθησα να τους εξηγήσω σε προηγούμενη συνεδρίαση τα προβλήματα και νομίζω ότι τα κατάλαβαν. Όπως και να έχει άν σκεφτούμε ότι η τελευταία μεταβολή έγινε χθες το πρωί πάλι καλά. Από την άλλη να πούμε ότι πάντα υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης και δόθηκε "πίστωση χρόνου" 10 ημέρες, να εντοπιστούν τα λάθη και τα προβλήματα ώστε κατά τα τέλη της άλλης εβδομάδας, να βγει ένα διορθωτικό και να τελειώσει το θέμα.
Πάμε να δούμε το σχολείο. Από έξω προς τα μέσα.
Σήμερα έγινε "τρελάδικο". Πάντα υπάρχει η πρώτη μέρα. Όλοι οι γονείς φέρνουν τα παιδιά τους και παρκάρουν μπροστά στο σχολείο - η πιο σωστά παρατάνε τα αυτοκίνητα. Έρχονται μετά τα πούλμαν και αρχίζει το γέλιο... και τα κορναρίσματα. Φέτος έχουμε ένα λόγο παραπάνω. Μας περνάνε φυσικό αέριο (!!!) και τα έργα τελειώνουν 25 Αυγούστου (!!!). Περιττό να πούμε ότι οι μπουλντόζες είναι ακόμα από έξω από το σχολείο. Αύριο που θα έρθει το νηπιαγωγείο και το δημοτικό το γαλλικό θα γίνει το γέλιο. Φυσικά μαζί με τα δικά μας ...
Πάμε μέσα... Μετακομίσαμε στο τέταρτο όροφο. Έτσι ήταν και παλιά... μέχρι περίπου το 2000 αν θυμάμαι καλά. Και όλο το ελληνικό τμήμα είναι πια στο τέταρτο όροφο, με τέσσερις αίθουσες στο τρίτο. Και αλλάχτηκαν τα πατώματα στους ορόφους (όχι ακόμα στις αίθουσες). Ο τέταρτος λοιπόν είναι κόκκινος. Έτσι αύριο τα παιδιά θα πατάνε σε "κόκκινα χαλιά..." Οι παναθηναϊκοί γκρινιάζουν αλλά θα το ξεπεράσουν. Φυσικά πλαστικό πάτωμα αλλά όσο να είναι πολύ πιο σύγχρονο από εκείνα τα πλακάκια που θυμάστε. Το πλαστικό βοηθάει στη ηχομόνωση. Για σκεφτείται πόσα πόδια κυκλοφορούν εκει πάνω σε κάθε διάλειμμα; Καταλαβαίνετε λοιπόν την ανάγκη να υπάρχει κάτι να απορροφά τους κραδασμούς και το θόρυβο.
Και η έκπληξη... Έχουμε πλέον ασανσέρ. Παλιό αίτημα αποκτήθηκε πλέον. Αλλά με χρήση "υπό περιοριστικούς όρους". Δηλαδή θα το χρησιμοποιούν όσοι το έχουν ανάγκη και για όσο το έχουν ανάγκη. Από τη μια καλό γιατί και παιδιά και συνάδελφοι πέρυσι βρέθηκαν με διαστρέμματα και σπασίματα και πραγματικά ήταν δύσκολο να βρούμε λύση να ανεβαίνουν στο τέταρτο όροφο. Τώρα πια θα υπάρχει μια επιπλέον λύση.
Αύριο λοιπόν πρώτη μέρα μαθημάτων. Δύσκολο πράγμα. Αυτή η ευθυγραμμιση με την εναρξη των σχολείων στη Γαλλία μας "σκοτώνει". Υπάρχουν τόσες δουλειές να γίνουν που πραγματικά δεν προλαβαίνονται. Τρέχουμε σαν τους τρελούς μέχρι να ξεκινήσουμε για να τα προλάβουμε όλα. Στο δημόσιο ξεκινώντας μαθήματα στις 11 έχουν μια κάποια άνεση.
Τέλος πάντων σταματάω εδώ γιατί ξέφυγα και γράφω πάλι την ιστορία της ζωής μου. Καλή χρονιά λέμε εμείς και το λέω και σε όσους ξεκινάνε μαθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου