Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεχειλίζατε από τα παράθυρα. Αλλά μου άρεσε ότι ήρθατε. Ήταν καμιά σαρανταριά απόφοιτοι που καλύπτανε ένα εύρος από το 1993 μέχρι και το 2007. Το μεγάλο πλήθος ήταν όμως από το 1994. (τι να κάνουμε πρέπει να το μνημονεύσω αφού έτσι ήταν). Οι νεώτερες χρονιές λείπανε και αυτό είναι λογικό μια και είναι ακόμα σε σπουδές και έχουμε - ως γνωστόν- εξεταστική περίοδο. Μαζί μου ήταν και οι Ρουσσάκης, Daussy και Τριανταφύλλου.
Είχαμε όμως ένα πρόβλημα. Η μουσική παραήταν δυνατά. Και αυτό δεν άφηνε περιθώρια για συζήτηση. Παρόλα αυτά μπορέσαμε να μιλήσουμε. Νομίζω ότι τα αυτοκόλλητα με το όνομα βοήθησαν. Βέβαια δέχτηκα παρατηρήσεις για το γεγονός ότι έγραφα και το έτος αποφοίτησης. Τι να κάνουμε όμως. Νομίζω ότι και αυτό βοήθησε. Τέλος πάντων ήταν μια πρώτη προσπάθεια.
Μετά βγήκαμε "βόλτα" στο σχολείο. Το γυρίσαμε και πήγαμε ακόμα και στο "άβατο" των καθηγητών. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να γίνω ξεναγός, αλλά έτσι αισθάνθηκα. Μπορέσαμε να δούμε όλους τους χώρους. Εκτός από αίθουσα διδασκαλίας. Εντύπωση μου προκάλεσε πόσο φανερή έγινε η επιθυμία της επιστροφής στα θρανία. Σχεδόν όλοι κάθησαν στις θέσεις στο αμφιθέατρο και αρκετοί "έπαιξαν" τους μαθητές. Και βγήκαν και "άπλυτα" για αντιγραφές σε διαγωνίσματα" και άλλα τέτοια ωραία.
Αφού ολοκληρώθηκε η περιήγηση κατεβήκαε πάλι στο χολ, όπου τώρα είχε ξεκινήσει το χορευτικό κομμάτι. Μιλήσαμε λίγο ακόμα και κατά τις 8.30 ( σιγα μην ήτανε μέχρι τις 7) το διαλύσαμε (εμείς, γιατί ο χορός κρατεί ακόμα) και μου άρεσε επίσης ότι απλά βγήκαμε έξω και αρχίσανε κάποιες ομάδες να συζητάνε για μετά. Νομίζω ότι αυτο έιναι το καλύτερο. Και πιθανότατα κάποιες παρέες τώρα περνάνε καλά μια και βρεθήκανε ξανά.
Πάει και αυτό λοιπόν. Αν έχετε καμία ιδέα ή θέλετε να οργανώσετε κάτι απλά ... πείτε το. Τα υπόλοιπα δικά μου.
Τη καλησπέρα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου