Εδώ ειλικρινά δεν ξέρω τι να πρωτοπώ...και που να σταθώ...
Αναγκαστικά θα μείνω στα "δικά μου παιδιά" μια και αυτά είχα μαθητές...εδώ και 22 χρόνια που είμαι στο σχολείο...Τι να πω λοιπόν για τον Αίαντα και τον γιό του το Φίλιππα. Είχαν έρθει οικογενειακώς και μαζί με τον Αλέξη ήταν οι πρώτοι απόφοιτοι που είδα...αλλά δεν αναγνώρισα....Δυστυχώς ζήτησα ταυτότητα... Μετά η Ρεγγίνα με τη κόρη της... που εκτός από Χημεία είπε ότι τους έκανα και ...φωτογραφία (κάτι που με συγκίνησε ιδιαίτερα και που αναφερόταν το κλαμπ φωτογραφίας που λειτουργούσε τότε και στις εξόδους μας στη Πλάκα, στην αρχαία Αγορά όπου "πυροβολούσαμε" (εκ του shoot της αγγλικής) ό,τι κινιόταν και ό,τι υπήρχε. Μετά η Μιρέλλα με εκείνο το πονηρο χαμόγελο... που όποτε το έβλεπες μονίμως σκεπτόσουνα..."τώρα θα τη κάνει...την όποια σκανδαλιά. Η Μιρέλλα ζει στη Μοσχα (τη κανονική της Ρωσίας... και κανόνισε και βρέθηκε εδώ...έτσι για να τα ακούνε αυτοί που δεν μπόρεσαν να έρθουν από την Αγία Παρασκευή... γιατί είχαν δουλειές. Εγώ πάντως απουσίες πήρα...). Μετά η Ναταλία, που με καταμπέρδεψε μια και είχα να τη δω...κάποια χρόνια και η εικόνα που είχα ήταν μια κοπελιάς με μπουκλέ φουντωτό μαλλί και τώρα με ίσιο καρρέ...καμία σχέση. (Άλλωστε είναι γνωστό ότι στις γυναίκες δύσκολα μπορείς να κρατήσεις μια σταθερή εικόνα μνήμης...).
Μετά το έχασα... Αρχισε ο χορός των προσώπων και των ονομάτων και... πανικός... Γιώργος, Αίμωνας, Εύα, Στράτος, Αναστασία, Κατερίνα, Πέτρος, Αντώνης ένας σκληρός πυρήνας του 92...Ο Γιάννης και ο Ηλίας,, Η Έλενα, η Τάνια, η Θεοδώρα, η Ελένη, η Βούλα, ο Κωνσταντίνος, ο Θοδωρής, ο Νικόλας, ο Ιάσωνας, 2-3 Παναγιώτηδες (μαζικά ...)....ο Ανδρέας, ο Θωμάς, ο Νίκος....
Σταματάω...Μπορώ να συνεχίσω αρκετή ώρα αλλά όπως και να έχει...πάλι θα ξεχάσω κόσμο...Αν μπορέσω να πω συνολικά ήταν κάπου πάνω από 50 και κάπου κάτω απο 100. Ακριβώς δεν ξέρω. Όλοι να βρεθούν, να μιλήσουν, να συνδεθούν. Πολλοί είχαν να έρθουν από τότε... όποτε ήταν αυτό...Και όλοι ψάχνανε να βρουν συμμαθητές...
Με φωνάξανε να πω και δυο λόγια. Αυτό ίσως ξένισε τους απόφοιτους των παλαιότερων ετών από το Γαλλικό τομέα. Υπάρχει εξήγηση όμως...Βλέπετε οι περισσότεροι καθηγητές από το Γαλλικό τομέα, έρχονται για κάποια χρόνια και μετά παίρνουν μετάθεση...Κάποιοι, πολλοί λίγοι, όπως η Υβέτ Σταθοπούλου, εγώ και μερικοί άλλοι που όμως δεν ήταν παρόντες, είμαστε πολλά χρόνια. Είναι γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει απόφοιτος του Ελληνικού τομέα που να μην ήταν τουλάχιστον για ένα χρόνο μαθητής μου. Έτσι όντας, όπως είπε και ο Δημήτρης, από τις πιο μακροχρόνιες παρουσίες στο σχολείο, αλλά έχοντας παράλληλα προσπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια, να κρατήσω επαφή με πάρα πολλούς απόφοιτους, βρέθηκα να κάνω "χαιρετισμό".
Αυτό που πρέπει να σκεφτείτε όλοι εσείς που διαβάζετε αυτό το κείμενο, είναι τι είναι ένας σύλλογος...Να σας το πω με ορολογία δικτύου (από το Συνδεδεμένοι του Χριστάκη - βιβλίο). Ένα σύνολο διαφορετικών ανθρώπων με ένα κοινό χαρακτηριστικό - τη Σχολή - που ο καθένας έχει το δικό του δίκτυο και όταν αποφασίσουν να συνεργαστούν και να συνδυάσουν τα "δίκτυα" τους, τότε το σύνολο που θα δημιουργηθεί θα είναι τεράστιο. Ας ξεφύγετε από τους συμμαθητές και ας κοιτάξετε δίπλα σας... Γνωριστείτε, μιλείστε, επικοινωνείστε...Ελληνικά, Γαλλικά, δεν έχει σημασία... Αξιοποιείστε τις νέες τεχνολογίες. Μπείτε στα Google docs, και εγγραφείτε... Γεμίστε τα κενά... και αξιοποιείστε την δυνατότητα επικοινωνίας που υπάρχει σήμερα. Κοινοποιείστε στο Group των αποφοίτων ένα μικρό βιογραφικό... για το ποιοι είστε και τι κάνετε. Χθες μιλούσα με τον Michel απόφοιτο του Γαλλικού τομέα του 1979 και μου ανέφερε ότι επί σειρά ετών ασχοληθηκε με την όπερα, και του είπα ότι έχουμε τρεις - τουλάχιστον - τραγουδίστριες κλασσικού ρεπερτορίου και ένα χορευτή κλασσικού ρεπερτορίου εξεπλάγη και μου ζήτησε ονόματα...Πόσο τέτοια παρδείγματα μπορώ να θυμηθώ.. Άντε λοιπόν εκτεθείτε λιγάκι... Διαβάζετε ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ LFH, όπου προσπαθώ να ανεβάζω ό,τι δραστηριότητες γίνονται από απόφοιτους, εκδηλώσεις στο Σχολείο, αλλά και γενικότερα ότι συμβαίνει στο περιβάλλον του Σχολείου. Σημειώστε το στα αγαπημένα και διαβάζετε το τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα. Φροντίστε να με ενημερώνετε για τις δραστηριότητες σας και με τη σειρά μου να σας ενημερώνω και εγώ.
Όσοι είδαν τη ζωντανή σύνδεση ίσως τους έκανε εντύπωση... στο χορό - κατά τις 11 που γύρισα και είδα και εγώ - ο άδειος χώρος... Υπάρχει εξήγηση...Όλοι ήταν έξω... και αυτό έχει δυο λόγους...Η ανάγκη να μιλήσουν και να πουν με τους συμμαθητές τους όσα δεν είχαν πει τόσα χρόνια...εύρισκε αντίπαλο τη μουσική... Και ο άλλος... μάλλον ένα απωθημένο θα έλεγα... Ήθελαν να καπνίσουν...στο σχολείο χωρίς να πάρουν αποβολή.... ( :) )
Ανεβάζω ένα μικρό βιντεάκι και δυο φωτό για τους απόντες...
Αυτό είναι μια γενική άποψη όταν ξεκίνησε η ομιλία του Γενικού Διευθυντή κ. Β. Luyckx
Και δυο φωτό...
Πάντως ήταν μια πάρα πολύ ωραία βραδιά. Σίγουρα αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλο το κόσμο που έτρεξε, και έτρεξε πολύ από όσο ξέρω, για να την οργανώσει. Όσοι είμασταν εκεί ξέρουμε...το θέμα είναι να το πούμε και στους άλλους για να ξέρουν τι χάσανε... και να μη το χάσουνε την επόμενη φορά...
Να είστε καλά και πάντα τέτοια...
Τη καλημέρα μου...